Program indywidualny | Program grupowy | Badania nad programem
Metody terapeutyczne opracowane przez INPP mają swój początek we wczesnych pracach tego Instytutu w połowie lat siedemdziesiątych. Od tamtego czasu ćwiczenia z indywidualnego "Programu Stymulacji i Wygaszania Odruchów" były testowane na pacjentach Instytutu oraz jego uczniów na całym świecie, a dzięki temu modyfikowane tak, by jak najlepiej spełniały swoją rolę - pomagały wygasnąć odruchom pierwotnym i dojrzeć odruchom posturalnym. Program ten zawiera zestaw ćwiczeń fizycznych, które dobiera się dla pacjenta po indywidualnej diagnozie neurorozwojowej. Pracę rozpoczyna się od tych niewygaszonych odruchów, które powinny zaniknąć w pierwszej kolejności, i dopiero po ich wygaszeniu przechodzi się do odruchów kolejnych. Pozwala to na prowadzenie terapii w sposób niemal naturalny - stymulujący rozwój zgodny z tym, jak układ nerwowy powinien się rozwijać. Co osiem tygodni pacjent odbywa konsultację u terapeuty, który powtarza testy, by sprawdzić, czy dobrane ćwiczenia przynoszą oczekiwane efekty i czy można przechodzić do kolejnego etapu. U większości pacjentów pierwsze efekty widać już w ciągu pierwszych dwóch miesięcy, a wyraźną różnicę można zauważyć po około sześciu miesiącach. Zdarzają się jednak i tacy pacjenci (dużo rzadziej), u których wyraźny skok widać już w ciągu pierwszego miesiąca terapii. Aby jednak mogły pojawić się jakiekolwiek pozytywne rezultaty diagnoza musi być przeprowadzona bardzo dokładnie, a ćwiczenia dobrane starannie, choć i w takich sytuacjach trafiają się przypadki, że terapia nie przynosi efektów (dane z INPP mówią o 90% skuteczności terapii).
W celu rozszerzenia odbiorców indywidualnego "Programu Stymulacji i Wygaszania Odruchów" Sally Goddarg z INPP opracowała na jego bazie program grupowy, który w Wielkiej Brytanii wykorzystywany jest w szkołach. Jest to program składajšcy się z 24 ćwiczeń fizycznych, z których każde odzwierciedla kolejne, naturalne ruchy rozwijającego się niemowlaka. Ćwiczący wykonują jednorazowo 4 ćwiczenia, co zajmuje średnio około 10 - 15 minut i powinno być wykonywane raz lub dwa razy dziennie. Tempo realizacji programu integrującego dostosowane jest do możliwości grupy ćwiczących dzieci. Dopiero, gdy ćwiczący potrafią wykonywać dane ćwiczenie bardzo wolno, prawidłowo i z łatwością, można wprowadzić bardziej skomplikowane ruchy (skomplikowane w sensie rozwojowym, bo nie dla wszystkich dzieci te same ćwiczenia są tak samo trudne).
W ostatnich latach w Wielkiej Brytanii została przeprowadzona seria badań, w których wykorzystano Zestaw Testy Rozwojowych oraz grupowy program terapeutyczny opracowane przez INPP. Przebadano w sumie 663 dzieci z klas drugich (6 lat) i piątych (9 lat). Przedmiotem badania była kwestia, czy Opóźnienie Neurorozwojowe jest znaczącym czynnikiem wpływającym na podstawy osiągnięć szkolnych. Zarówno przed rozpoczęciem jak i po skończeniu programu wszystkie dzieci były badane Zestawem Testów Rozwojowych INPP i dodatkowo pedagogicznymi testami czytania, pisania i kopiowania. Początkowe testy wykazały, że 48% dzieci w wieku 6 lat i 35% dzieci w wieku 9 lat miało podwyższony poziom przetrwałych odruchów pierwotnych oraz że 15% dzieci w wieku 9 lat czytało poniżej normy dla swojego wieku, a 57% sporód nich miało podwyższony poziom przetrwałych odruchów. Wyniki te wskazują na to, że 8,6% badanej populacji dzieci w wieku 9 lat wykazało specyficzne trudności w nauce czytania i pisania, których przyczyny można upatrywać w Opónieniu Neurorozwojowym. Końcowe wyniki pokazały, że dzieci, które uczestniczyły w codziennych ćwiczeniach opracowanych przez INPP, uzyskały znacznie większą poprawę w zakresie dysfunkcji neurologicznych, równowagi i koordynacji niż dzieci, które w takich ćwiczeniach nie uczestniczyły. Ponadto dzieci, których wyniki testów określających poziom dysfunkcji neurologicznych były wyższe niż 25% i których wiek czytania był niższy niż ich rzeczywisty wiek na poczštku badań, wykazały większe postępy w czytaniu niż dzieci, które nie brały udziału w programie.
